каля бярэзніку, выгінаючыся і падстаўляючы сонцу спіну, цякла невялікая рачулка. з кошыкам у руках асцярожна прабіраюся па кладцы праз рэчачку. кожны год на зыходзе лета ў бярэзніку расло шмат апенькаў. вырашыў я наведацца і сёлета. паставіўшы на зямлю кошык, прайшоў сюды - туды. добра прыгледзеўся і ўбачыў на самай сцяжынцы два маладыя падасінавікі. пастаяў каля іх, палюбаваўся, пакуль асмеліўся прыгажуноў ножыкам зрэзаць. непадалёк ад падасінавікаў знайшоў пяць падбярозавікаў. паклаў іх у кошык і, , іду далей. нарэшце ўбачыў бярозу- сухастоіну. на ёй ніводнага лісціка, толькі голле ва ўсе бакі тырчыць. чаго ж ёй, беднай, жыць не хацелася? падыходжу да самай бярозкі і дзіўлюся: усё дрэва ад зямлі і да самай макаўкі ўсыпана апенькамі. каб дастаць самыя верхнія, трэба якую драбіну майстраваць. на гэтай бярозе - сухастоіне нарэзаў апенек цэлы кошык. але многа яшчэ засталося ўверсе. хай вавёркам на зіму будуць.
Популярные вопросы